Atelier Starzak Strebicki

Stadtbaupuzzle

Przedstawionej koncepcji nie należy odczytywać jako konkretnego projektu, ale jako generyczną strategię, zagospodarowania 16 kwadratowych pól terenu, każde o powierzchni 1ha, tworzących prototyp nowej, przyjaznej mieszkańcom i samowystarczalnej dzielnicy mieszkaniowej na przedmieściach miasta.

Każdy element i każda decyzja na drodze do powstania nowej dzielnicy musi mieć możliwość zaistnienia w realnej sytuacji, ale także adaptacji do konkretnego kontekstu o określonych potrzebach, pozwalając na jego stopniowy rozwój oraz zmianę swojego przeznaczenia.

Dzielnicę tworzą trzy grupy wielofunkcyjnych budynków z przewagą funkcji mieszkaniowej, złożone z 4 lub 6 pól. Każdy zespół ma nieco odmienny charakter, zależny od otoczenia znajdującego się wzdłuż granic danego pola. Ulice to meandrujące między bryłami budynków ciągi przestrzenne, które nieustannie zmieniają swój charakter, dopasowując się do wybranego typu zabudowy. Różnorodna sekwencja przestrzeni w połączeniu z mieszanymi funkcjami w parterach budynków, tworzą wysokiej jakości infrastrukturę do zamieszkania w przestrzeni miejskiej. W sercu każdego zespołu znajduje się kameralna przestrzeń wspólna. Centralny plac między trzema kwartałami, otwarty na przyległą zieloną przestrzeń, jest połączony pieszo-rowerową osią komunikacyjną ze stacją metra (S-Bahn). Rozległy, ciągły obszar zieleni wraz z pieszymi ścieżkami i wkomponowaną w krajobraz trasą rowerową, łączy nowy fragment miasta z otwartym krajobrazem wsi.

Dzięki prostej i charakterystycznej geometrii, budynki wyróżniają się na tle zróżnicowanego otoczenia. Wyższe pomieszczenia parteru i modułowa konstrukcja umożliwiają elastyczne użytkowanie przestrzeni i zmianę funkcji wnętrz w zależności od potrzeb. Dla funkcji wymagających dużej kubatury i metrażu, można wykorzystać dedykowane wewnętrzne dziedzińce przykryte zielonym dachem. Górne kondygnacje budynków oferują przestronne pomieszczenia mieszkalne, ale także możliwość połączenia ich z mniejszymi funkcjami biurowymi. Ponadto, na zielonych dachach wygospodarowano miejsca na kolektywne przestrzenie wspólne.

Różnorodne tereny zielone zarówno publiczne jak i prywatne oraz zbiorniki wodne między budynkami, służą kontroli mikroklimatu oraz korzystającym z nich mieszkańcom, rozwijając ich wrażliwość na aspekty związane z troską o środowisko naturalne. Te zielone bufory zapobiegają powstawaniu wysp ciepła, gromadzą i przechowują wodę deszczową, tworząc siedlisko dla flory i fauny.

Woda deszczowa jest doprowadzana do systemu retencyjnego otwartym kanałem wodnym, a następnie wykorzystywana w stawach oraz infiltrowana w ogrodach deszczowych i zbiornikach retencyjnych.

Szara woda jest oczyszczana i przeznaczona do nawadniania roślinności miejskiej, natomiast czarna woda jest wykorzystywana do produkcji energii.

Budynki są ogrzewane i chłodzone za pomocą kolektorów ciepła (panele fotowoltaiczne) oraz systemu magazynowania energii cieplnej. Orientacja i zróżnicowane wysokości budynków umożliwiają optymalne wykorzystanie światła słonecznego na budynkach i w ich otoczeniu.

Dzielnica została zaprojektowana głównie z myślą o ruchu pieszo-rowerowym i zbiorowym. Do centrum dzielnicy mogą swobodnie wjeżdżać samochody tylko w nagłych wypadkach lub dostawcze. Ruch samochodów osobowych został ograniczony do niezbędnego minimum. Trzy drogi w kształcie pętli zapewniają dojazd do wszystkich budynków mieszkaniowych. Na obrzeżach znajdują się trzy strefy z wielopoziomowym parkingiem naziemnym i dostępem do różnych środków transportu alternatywnego. Dodatkowo, we wszystkich blokach, w przestrzeni publicznej i na stacji metra (S-Bahn) zlokalizowano miejsca parkingowe dla rowerów oraz stacje ładowania.